Wakker worden met zon is toch iets moois! Wat zullen we daar eens mee doen? We moeten vandaag wederom verkassen, maar dat kan al om een uurtje of tien, omdat de vorige gasten vroeg weg zijn. We mogen er al veel eerder in dan normaal (15:00) en dat scheelt een hoop gedoe. Als Robbert boodschappen doet met Julius en Stijn, heb ik tijd om de twee huisjes waar we de komende twee nachten zitten in te ruimen. We hebben weer een hot pot! ’s Ochtends hebben we meteen gebeld met Arctic Sea Tours bij Dalvík, onze meest favoriete plek om walvissen te bekijken en we kunnen mee, dus dat is lekker wakker worden voor de kinderen. Het Eyjafjord ligt er op zijn mooist bij. Blauwe lucht met witte wolken, donderblauw water, knalgroen gras met witte hooibalen, over bloemen, paarden in de wei een auto met kinderen vol verwachting op weg naar Dalvík.

De walvisexcursie bij Dalvík van Arctic Sea Tours is kleinschalig, persoonlijk en aan het einde van de tocht mag je zelf een hengel uitgooien om  te vissen. Deze vissen worden daarna op de BBQ gelegd om gezamenlijk te eten. Het weer doet vandaag echt lekker mee. We varen best ver het fjord uit, maar dan laat de eerste bultrug zich zien en eigenlijk meteen heel dicht bij de boot. Met 42 man aan boord heeft iedereen goed zicht. Er zijn 8 kinderen aan boord (ook allemaal in goeie warme pakken gehesen) en ook zij krijgen allemaal genoeg ruimte om deze machtige reuzen te bekijken; het blijft mooi. Een stuk verder op zee hangt een vreemde regenwolk, waaruit zachte miezerregen komt en er ontstaat een hele gekke regenboog aan de horizon. Zelf de IJslandse kapitein had dit aan boord nog niet eerder gezien. Tevreden over wat we gezien hebben, genieten we van de chocolademelk met kaneelkoekjes en dan worden de hengels uitgedeeld. Stijn heeft meteen beet, maar ook Julius, Felix en Isis vangen zelf een grote vis. Als we eigenlijk al moeten stoppen, mag Felix toch zijn lijn nog een keer uitgooien van de kapitein en hij vangt echt een joekel van een kabeljauw, die we mee naar huis mogen nemen. Dat wordt een feestmaal. Ons huisje heeft een gril, maar hij past er maar net op!

Dit was echt een onverwachts cadeautje. We hebben er wat mooie dingen bij Mývatn voor moeten laten liggen, maar na zo’n perfecte dag is dat snel vergeten. Terwijl ik mijn foto’s en mijn blog bijwerk gaat te rest nog in de hot pot. Morgen gaan we Akureyri onveilig maken.

Na vijf heerlijke dagen is het nu echt tijd om afscheid te nemen. Ook vier jaar geleden bleven we langer dan gepland hangen op Langanes. Plannen voor volgend jaar worden al gesmeed door Julius en Alwin en ook wij hopen snel terug te zijn op deze fijne plek aan het einde van de wereld. De auto is helemaal volgeladen met onze strandjutschatten. Het past allemaal nog maar net…

Het is weer is somber, mistig en koud. Je zou bijna vergeten dat je op zomervakantie bent. Gelukkig weten we dat het weer op IJsland heel veranderlijk is en eigenlijk is dit weer wel heel erg passend bij het landschap. We rijden een lange rit. Eerst helemaal lang Melrakkaslétta een ruw gebied met maar heel weinig inwoners, veel vogels en ook hier ligt veel Siberisch hout op de stranden. Langzaam komen we in de wat meer bewoonde wereld terecht. Het informatiecentrum bij Ásbyrgi is erg mooi. Na wat eten bij het pompstation/café/supermarkt gaan we via de oostkant naar de Dettifoss. Het is een beetje een misverstand, omdat Robbert dacht dat ik graag via het oosten wilden (vandaar heb je een heel mooi uitzicht op de waterval), maar de weg is daar heel slecht. Gelukkig valt de weg tot de  Dettifoss nog wel mee. We stappen eerst uit bij de Hafragilsfoss in de enorme kloof waar ook de Dettifoss een stuk verder op met grof geweld immense hoeveelheden water verwerkt. Gek genoeg kun je wel heel dicht naast de plek gaan staan waar de waterval naar beneden dondert. Wat een kracht zit er in het water! Daarna volgt een heel slecht stuk weg van circa 30 km tot aan de rondweg 1. We zijn blij dat de auto het gehouden heeft. Het landschap was wel erg indrukwekkend. Dwars door lavavelden, grote zwarte heuvels met geel, bijna lichtgevend, gras. De zon laat zich vandaag voor het eerst deze dag zien en zorgt voor hele mooi licht stroken in het donkere landschap en een regenboog, want de regen laat zich ook weer zien. De overgang naar het asfalt is ditmaal een hele verademing. Asfalt betekent wel ook over het algemeen meer mensen… en dat blijkt ook hier te kloppen. Na nog 40 km zijn we bij Mývatn en daar regent het flink. De beide campings staan flink vol, want kamers zijn hier sowieso al lang niet meer te krijgen. We rijden langs de dampende zwavelvelden bij Hverir en het blauwe water bij het Mývatn Nature Bath, we zien de weg naar Dimmuborgir en zien talloze vogels in het meer. Het is hier niet voor niets zo druk, het is een prachtig stuk IJsland. Gelukkig hebben ook de kinderen veel van de omgeving al gezien in voorgaande jaren, maar er zijn nog dingen die ze niet hebben gezien. We rijden natuurlijk ook nog langs de Goðafoss, waar de kinderen vijf jaar geleden al een keer lang hebben kunnen rondzwerven. Wie weet komen we er in de komende dagen nog aan toe om terug te rijden, maar Felix heeft even zijn buik vol van de lange autorit en dat kan ik me best voorstellen. Pas rond half negen zijn we in ons huisje. Met alle laatste restjes tovert Robbert nog een prima avondmaaltijd en is er zelfs nog tijd over om met zijn allen in de hot pot te gaan. De weersvoorspelling voor morgen is best goed…

We worden wakker met stralende zonneschijn!! De zonnestralen komen bijna met geweld door de gordijnen naar binnen. Wat een onverwachte verrassing. Robbert en ik maken er direct gebruik van . Na een ontbijtje buiten in de zon, halen we de auto leeg en laten onze strandjutschatten drogen. De tent hebben we nu onverwachts niet meer nodig, dus ook de kampeerspullen kunnen, nadat ze helemaal goed gedroogd zijn, achter in de auto weggestopt worden. De zon is heerlijk warm en de korte broeken worden snel tevoorschijn getoverd. In de loop van de ochtend (soms tegen het middaguur aan…) worden de kinderen een voor een wakker. Daarna gaan de zes kinderen samen met Robbert en Sverrir de walviskop ophalen op het strand. Er is wel een tractor voor nodig, maar daarmee krijgt de kop wel een hele mooie plaats op het terrein van het hostel.

Helaas komt ’s middags wel (zoals voorspeld) de bewolking weer aanzetten en begint het te miezeren. Robbert neemt nog een keer als de rattenvanger van Hamelen een kinderschare mee in de auto om te gaan vissen in het meer van de boerderij en Stijn en ik blijven thuis. Ik om foto’s te verwerken en aan het blog te werken en Stijn vindt het nu eenmaal lekker om af en toe juist niet mee te gaan. En gelijk heeft hij, want het is best even lekker rustig om samen naar muziek te luisteren en tegelijkertijd een beetje te werken.  De kinderen komen met een mooie forel thuis.

Robbert gaat aan het einde van de middag ook nog een keer met Stijn op pad. Een op een is tijdens zo’n drukke vakantie niet altijd mogelijk, maar zodra het kan, gaat Robbert ook alleen met een van de kinderen er op uit. Ik vind dat echt heel erg super! En ook zij komen weer terug met een aantal ‘schatten’. De auto zal goed volgeladen zijn op de terugvaart.

Hugbjört gaat samen met Sverrir, Camilla en Steffi een stuk paardrijden. Het is een heel ritueel. Dit zijn geen hele tamme paarden en het duurt dan ook even voordat ze alle vier te paard zijn. Ook de vier honden lopen mee. Hugbjört vertelt honderd uit. Dit is duidelijk een onderwerp waar ze helemaal weg van is. Ze vertelt me over de verschillende paarden en de verschillende karakters en hoe leuk ze het vindt om samen met haar vader een stuk te gaan rijden. Het is fantastisch om te zien hoe rustig ze tussen die grote, waarvan sommige nogal onrustige paarden loopt. Sverrir gaat op een paard dat al wel deels getemd is, maar dat nog wel een zeer grote eigen wil heeft. De rit is deel van zijn training.

Als ze na een hele tijd terug komen, mogen Isis en Felix ook een stuk rijden op het paard van Hugbjört, Þernna [Therdna]. Het is een grote verrassing voor ze en ze genieten er enorm van. Je kunt wel zien dat ze allebei al best vaak gereden hebben tijdens vakanties op IJsland en in Frankrijk en het kleine ritje smaakt al snel naar meer. We hopen, dat ze ook bij Varmahlíð nog een stuk kunnen rijden.

Het was weer een super dag! Het afscheid zal morgen zwaar vallen. Maar we hebben inmiddels van Mirjam begrepen, dat je in de zomermaanden ook tot þorshöfn kunt vliegen, dus ik denk dat er best eens een kinderpakketje deze kant op gestuurd zal worden in de zomer.

De kinderen zijn intussen helemaal gewend aan het IJslandse ritme en zijn dan ook gisteravond tegelijkertijd met ons naar bed gegaan. Maar inmiddels slapen ze dus ook lekker uit, net zo als Hugbjört en Alwin. Dat betekent, dat ik een heel rustig ontbijtje heb en Robbert nog lekker ligt te lezen. We hebben ook echt helemaal geen haast, want de regen komt met bakken naar beneden en er is buiten niet veel aan. Terwijl de kinderen rustig aan allemaal wakker worden en er hier en daar nog wat te eten klaargemaakt wordt, nemen de kinderen de gemeenschappelijke ruimte helemaal in beslag. Er wordt weer druk getekend op het whiteboard, geloomd en als klap op de vuurpijl maken ze een bioscoop van deze ruimte en kijken ze met z’n allen naar E.T., helemaal in het donker.

De weersvoorspelling voor de komende dagen is niet best en normaal gesproken zouden we weer drie dagen gaan kamperen, maar we hebben geen zin om weer helemaal drijfnat te geregend te worden. Het probleem is echter dat in de regio tussen Mývatn en Siglufjörður zo goed als geen vrij bed meer te vinden is, laat staan voor drie nachten voor zes personen. Van onze speurtocht op het internet worden we nog niet veel wijzer. Na redelijk wat kunst en vliegwerk en gebruikmaken van contacten vinden we toch nog een overnachtingsplekken voor de komende vier nachten. De eerste is hier bij Mirjam op Langanes (met luid gejuich ontvangen door de kinderen) en daarna in de omgeving van Akureyri. We wilden heel graag nog een tijdje in de buurt van Mývatn overnachten, maar dat gaat echt niet lukken. Op de bonnefooi door IJsland trekken in het hoogseizoen ontraden wij onze klanten niet voor niets. Als je iedere dag zo lang op zoek bent naar een overnachtingsplek, blijft er geen of in ieder geval te weinig tijd over voor de dingen waarvoor je naar IJsland gekomen bent.

’s Middags gaan we met alle kinderen zwemmen in het zwembad in þorshöfn. Ze zijn er uren mee zoet, terwijl ik tijd heb om de laatste drie dagen van het blog bij te werken en heerlijk te lezen. Na het zwemmen nemen we allemaal een heerlijk IJslands ijsje (drop met roomijs en chocolade bijvoorbeeld!!) en rijden we om half acht terug naar huis. Op de terugweg stoppen we nog bij de walviskop op het strand. Helaas is hij nog steeds net zo zwaar (haha), dus blijft hij daar liggen.

’s Avonds heeft Mirjam ons uitgenodigd voor het eten. Samen met de twee dames (Camilla uit Canada en Steffi uit Duitsland), die Mirjam helpen in het hostel, genieten we van de overheerlijke lamscurry die Mirjam voor ons twaalven gekookt heeft. Het wordt lekker laat en de kinderen liggen er dit keer zelfs niet in voor middernacht. We vinden het helemaal niet erg om er nog een nachtje aan vast te plakken…