Ik maak graag cirkels rond. Zo begonnen en eindigden wij onze reis aan IJsland met een bezoek aan de muziekwinkel 12 Tonar in Reykjavík en ook nu vertrokken Jolanda, Marieke en ik met zijn drieën naar de haven van Rotterdam. Nadat we samen onze oude Chevy begin juli naar de haven hadden gebracht, hebben we hem nu ook weer samen opgehaald. Eigenlijk meteen een soort field trip. Het waren drie vliegen in een klap:

We konden onze informatie uit het informatiepakket dat klanten ontvangen weer eens kritisch nalopen;
Jolanda en Marieke zagen met eigen ogen hoe de procedure verloopt (en dat legt een stuk makkelijker uit aan klanten);
Onze, met IJslandse schatten geladen, Chevy weer terug voor de deur!

Het was weer een mooi avontuur op IJsland. Tot de volgende keer!!

De  wekker ging vanmorgen om drie uur. Dat is een pittig tijdstip. Om kwart voor vier zaten we in de auto en kwart over vijf zaten we allemaal nog slaperig in een stoel op de luchthaven.  Nu hebben we alle zes echt zin om naar huis te gaan.

Isis en Felix hebben  een groot gedeelte van de vlucht geslapen, die waren helemaal verbaasd dat de vlucht maar zo kort duurde.  Ze waren wel net op tijd wakker om te zien hoe we Nederland binnen vlogen. Ik kan er niets aan doen dat toch weer even de gedachte aan Barry Kooijmans en zijn gezin voorbij komt. Wij zijn na een bijzondere reis weer veilig terug thuis bij onze dierbaren. Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar dat is het dus niet.  Het is goed om daarbij stil te staan.

Toch zijn we pas echt thuis als ook onze lieve hond Mos door Marlies bij ons thuis afgezet wordt. De kinderen hadden we verteld, dat we hem pas morgen uit het pension zouden ophalen, dus het is een grote verrassing en een fantastisch weerzien!

Dit is thuis!

Het ontbijt in ons hotel is fantastisch. De keuze is enorm groot: warm, koud, zoet, hartig, gezond, ongezond… Genieten! De lucht is strak blauw en dus een goeie dag om naar Perlan te gaan. In deze koepel is ook een restaurant gevestigd, maar je hebt er met name super uitzicht over de stad en je kunt er ook een prima wandelingetje maken.  Dit is Reykjavík op zijn best. Overal vrolijke kleuren, veel mensen onderweg (zowel toeristen als IJslanders) en leuke winkeltje om te bezoeken. De whttp://en.vedur.is/about-imo/news/nr/2936inkel waar we voor Stijns trui wilden kijken was gisteren dicht, maar vandaag is hij geslaagd.  En zoals we Reyjavík begonnen zijn, zo eindigen we ook. Met een bezoek aan de muziekwinkel 12Tonar.   Ik heb nu al zin om onze nieuwe IJslandse CD’s thuis te luisteren.  Na een snelle hamburger, hebben we de tassen al helemaal in gepakt en nu is het tijd om te gaan slapen. De wekker staat om drie uur, want we willen om kwart voor vier wegrijden.  Onze vlucht gaat om half 7. We zijn er allemaal wel klaar voor om weer op huis aan te gaan. Wat hebben we een zin om over twee dagen onze hond Mos weer te kunnen knuffelen.  Alleen Robbert heeft nog wel een beetje de kriebels, omdat er verhoogde vulkanische activiteit is in Bárðarbunga  (http://en.vedur.is/about-imo/news/nr/2936), want daar wil hij natuurlijk bij zijn!

Nu eerst maar eens een paar uurtjes proberen te slapen…

Uiteraard moet er in Reyjavík nog een beetje geshopt worden of in ieder geval lekker rond gekeken. Het weer is zo waar prachtig. Zonnig met een stevige wind, dat wel.  De kinderen vinden de sportzaal in het hotel erg interessant, dus er wordt door hen ’s middags ook nog een rondjes gesport. Na het vele reizen is het heerlijk om nog even lekker te relaxen.

Het ompakken was nog best even een klus, maar ook voor de terugreis hebben we maar een twee grote tassen en de handbagage. Voordat we naar Reykjavík rijden, gaan we toch nog een keer terug naar leerlooierij in Sauðárkrókur om nog wat souveniers te kopen. Na twee mooie dagen in Varmahlíð regent het vandaag weer stevig. Prima weer om terug te rijden. We moeten op tijd in de haven van Reykjavík zijn en heel veel speling hebben we niet, dus geen lange tussenstops. Wel stoppen we nog een keer bij de Bonus voor wat IJslandse lekkernijen (drop met chocolade en Einstök white ale bier bijvoorbeeld), want dat gaat makkelijker mee op de boot dan in het vliegtuig. We leveren de afgeladen auto precies op tijd in en gaan daarna naar ons hotel in Reykjavík. De weersvoorspelling voor de komende dagen is prachtig!!

Volgens mij worden we allemaal wakker met een beetje kriebels in de buik. Ik in ieder geval wel! We gaan in de ochtend raften en aan het einde van de middag paardrijden.

Voor het raften moeten we ons hijsen in wetsuitpakken met helm en zwemvest. Wat is het jammer dat ik alleen vooraf en na de boottocht foto’s heb kunnen maken. Het was echt een super avontuur.  We krijgen uitgebreide instructies hoe we moeten peddelen en hoe we moeten reageren op de commando’s van de gids.  Isis is uiteindelijk toch net iets te klein om mee te peddelen, dus zij gaat midden in de boot zitten. Het water is  echt koud!

Stijn en Robbert gaan voorop, achter Robbert zit Felix en achter Stijn zitten Julius en dan ik. Al snel blijkt dat de Rob en Stijn het meeste water te verwerken krijgen.  De rivier heeft soms best mooie versnellingen waar we stevig aan de bak moeten. Wij volgende commando’s: ‘forward please, back paddle please of DOWN!!’ Dat laatste betekent als de sodemieter in de boot gaan zitten met je peddel recht omhoog. We hebben een relaxte gids uit Nepal, die wel rekening houdt met de kinderen, maar toch is het soms best spannend! Halverwege stappen we allemaal uit om bij een warme bron langs de rivier warme chocolademelk te drinken. Het is meteen lekker om je voeten even te warmen aan het warme water.  Helaas valt de chocolademelk niet lekker bij Isis en het kost wat overredingskracht om haar weer in de boot te praten.  Nog een stuk later gaan we weer naar de kant omdat daar iedereen van een rots van een meter of 3 in het koude water mag springen.  Stijn en Julius staan als een van de eersten bij de gids op de rots samen met Robbert. Wat een stoere sprongen. Ze moeten allemaal flink  zwemmen om naar de kant te komen. Als we even niet opletten,  staat ook opeens Felix bij de gids op de rots (met vastgetapte bril..). Hij heeft helemaal zelf besloten, dat hij dit ook echt wil doen. Stijn gaat er snel achteraan om toch zijn bril aan te pakken en dan springt ook Felix naar beneden in het koude water. Hij is zo licht, dat hij heel snel door de stroming meegenomen wordt. Robbert en 3 gidsen staan klaar om te helpen. Felix krijgt een touw toe gegooid en hij pakt het gelukkig meteen vast. Als hij aan de kant staat, krijgt hij van de hele groep (4 boten) applaus. Ik sta stiekem toch even met een brok in mijn keel. Ik mag Isis niet loslaten en zo heb ik een goed excuus om niet ook te springen. Zou ik het anders wel gedaan hebben? Ik weet het nog steeds niet. Ik ben trots op alle mannen.  Ze hebben nu wel allemaal een heel nat pak en dat is best koud. De beste remedie is hard peddelen. Als Isis toch nog een keer bang wordt, stellen alle broers haar gerust. Dit mag je met recht een avontuur noemen.  Terug aan de kant moeten we nog een stuk met de bus. Na de busrit van een minuut op 15 mogen we met zijn opwarmen in een warm zwembad op in een hot pot. Heerlijk! Felix is nog steeds vol van zijn eigen moed. Hij heeft zijn angst echt zelf overwonnen. Apetrots op zichzelf. Julius is zelfs nog een tweede keer gesprongen en Stijn drie keer! En het is echt koud hoor.

Er staat ook nog een paardrijdtocht op de planning, maar de kinderen moeten echt eerst even bijkomen. Gelukkig hoeven we ons pas te melden om kwart over vijf, dus ze hebben de tijd om uit te rusten. Stijn besluit niet mee te gaan, maar de rest heeft er super veel zin in. We worden begeleid door twee Duitse meisjes/dames. Het licht is rond deze tijd zo mooi. De hemel is gedeeltelijk donker van de wolken, maar de zon laat het gele gras op de grond licht geven.  Isis en Felix hebben al een beetje kunnen oefenen en doen het heel goed. Maar ook Julius heeft er grote lol in. Hij heeft een zwart wit gevlekt paard met een eigen wil, maar Julius rijdt prima. Paardrijden is zo leuk op IJsland, of je nu beginner bent of juist gevorderd, het is een hele andere manier om het landschap te bekijken zo hobbelend op een paard. Robbert, Julius en ik gaan ook een stuk in een wat harder tempo, dat is helemaal leuk! Het kost even wat moeite om een goeie groepsfoto te maken, omdat het paard van Isis steeds wegloopt om vers gras te eten, maar het is toch gelukt.

Het is onze laatste avond voor Reykjavík, dus we gaan nog een keer gezamenlijk in de grote stenen hot pot en iedereen vertelt wat hij het leukste, het stomste en het grappigste vond deze vakantie. Het wordt te lang om daarover te vertellen. Maar de verschillende analyses waren zeer interessant.  Het wordt daardoor een late avondmaaltijd, maar dat doet er even helemaal niet toe.  Het huisje is in een staat van ontploffing, want morgenochtend moet de auto omgepakt worden om naar de haven gebracht te worden. Dat betekent een grote reorganisatie van de spullen. Voor Reykjavík heeft iedereen zowaar nog een set met schone kleren.  Als ik ga slapen, ligt iedereen al te snurken. Mijn hoofd loopt nog over van de dingen die de volgende dag moeten gebeuren, maar gelukkig val ook ik best snel in slaap. Wat wil je na zo’n inspannende dag!

Inmiddels zijn we ingecheckt in Reykjavík en heb ik eindelijk tijd om weer wat te schrijven.  De afgelopen dagen zaten zo vol dat het plaatsen van de foto’s nog net lukte, maar slapen is ook belangrijk…

De streeftijd om te vertrekken was 9 uur, dat lukte net niet, maar in tegenstelling tot onze normale vertraging van een paar uur, zaten we om half 10 in de auto. De rit van Akureyri naar Varmahlíð is een hele mooie, zeker als je de route kiest via Ólafsfjörður en Siglufjörður. De kustlijn is prachtig.  Voordat we de tunnel indoken naar Ólafsfjörður hebben we nog een poging gedaan om walvissen in het fjord te ontdekken. Door middels van de twee boten van Arctic Sea Tours, die we inmiddels gespot hadden, konden we met de verrekijker gericht op zoek naar actie. En zelfs met de verrekijker waren de walvissen te zien. Dat was een mooie uitsmijter van ons verblijf in deze regio. Na twee lange tunnels van 7 en 4 kilometer kom je aan in Ólafsfjörður waar we in het zwembad (bijna helemaal in ons eentje) gezwommen hebben en gelachen hebben op de goeie glijbaan. Volgens de kinderen en Robbert de snelste van IJsland. En we hebben al heel wat glijbanen getest inmiddels!  De hot pots lagen precies in de zon en uit de wind met uitzicht over het besneeuwde bergen. Dan lacht het leven je toe. Na dit intermezzo zijn we verder gegaan naar Siglufjörður om eindelijk echt de tijd te nemen voor het haringmuseum. Het was echt heel leuk. Je gaat helemaal terug in de tijd. Alles is zo echt ten toon gesteld, dat het je weinig moeite kost om helemaal op te gaan in de wereld van toen. Niet alleen het huis met de boten, maar ook het huis waar de tonnen worden gemaakt en het huis waar de  medewerkers van de haringfabriek woonden, vonden we allemaal echt interessant. Op zaterdagen wordt in het hoogseizoen voor het museum een heel toneestuk met liederen opgevoerd over de vroegere tijd. Dat hadden we twee jaar geleden al een keer gezien, maar gezien de drukte hadden we toen het museum zelf geskipt, maar ik ben blij dat we het nu hebben ingehaald.  Ook het laatste stuk is steeds weer prachtig langs de kust. Nog een keer gaan we kijken naar walvissen en we zien een groep springende dieren. We hebben het gevoel dat het orka’s zijn, maar helemaal zeker weten we het niet.

We gaan nog even langs de visleerfabriek in Saudárkrókur om de dag te beëindigen in een heerlijk huis in Varmahlíð met  hot pot. Het ziet er naar uit dat we de komende dagen wat meer geluk gaan hebben met het weer, dus ’s avonds laat drinken we een biertje bij de  onder gaande zon en zijn benieuwd naar onze plannen voor de komende dag, raften en paardrijden.

Ik kan het iedereen aanbevelen, een dagje Akureyri. Het is een hele leuke stad. Niet alleen heeft de stad een rijke historie en zijn er nog veel mooi oude huizen te vinden (met foto’s van vroeger erbij), ook is het een artistieke stad met een kunstacademie en vele musea. Ook de botanische tuin is zeker een bezoek waard, het is gratis en je zult versteld staan van de enorme diversiteit aan bloemen, planten, bomen en vooral kleuren. Je ziet er niet alleen toeristen, maar ook IJslanders die een wandelingetje maken of een kop koffie drinken in het cafeetje. In deze ‘hoofdstad van het Noorden’ zijn meer winkels te vinden dan je waarschijnlijk in lange tijd bent tegengekomen. Dit moesten wij vier jaar geleden ook ervaren toen de bergschoenen van Stijn aan het begin van de vakantie de geest gaven en we een week tot Akureyri moesten wachten voor we behoorlijke bergschoenen voor hem konden kopen. Deze bergschoenen heb ik inmiddels ingepikt…, heerlijke schoenen!

Ik heb een, door een dame uit Akureyri, zelfgebreide IJslandse trui gekocht in een heel leuk winkeltje genaamd Flóra. Ze zitten er sinds twee jaar. Wij gingen eigenlijk op zoek naar de tweedehands winkel die er vroeger altijd zat, maar deze winkel is ook erg leuk. Ze hebben heel veel verschillende spullen van CD’s, kleding en servies tot meubilair. De winkel is gevestigd in een van de oude huizen van Akureyri en dat zorgt al voor een bijzondere sfeer in de winkel. Bovendien is de eigenaresse ook erg aardig. Ze heeft zelf vijf kinderen en we begrijpen elkaar heel snel. “Vakantie met vier kinderen is niet altijd ontspanning voor de ouders zelf…” Hmmm, dat klopt. Gelukkig staat er veel leuks tegenover. Na een paar lekkere lamskoteletjes van de gril, sluiten we de dag weer af met zijn zessen in de hot pot. Het is bijzonder hoe er toch altijd weer gesprekken ontstaan, die anders niet gevoerd zouden worden. Felix en Isis zijn hartstikke moe en vallen bijna direct na het warme bad in slaap. Wij maken het ook niet te laat, want we willen morgen op tijd vertrekken naar Varmahlíð met een omweg langs Olafsfjörður, leuk zwembad met super glijbaan (misschien wel de snelste van IJsland?), en Siglufjörður, zeer interessant haringmuseum. De streeftijd om te vertrekken is 09:00 uur. Hopelijk kan ik onderweg het blog plaatsen, want in het huisjes hebben we geen internet.

Wakker worden met zon is toch iets moois! Wat zullen we daar eens mee doen? We moeten vandaag wederom verkassen, maar dat kan al om een uurtje of tien, omdat de vorige gasten vroeg weg zijn. We mogen er al veel eerder in dan normaal (15:00) en dat scheelt een hoop gedoe. Als Robbert boodschappen doet met Julius en Stijn, heb ik tijd om de twee huisjes waar we de komende twee nachten zitten in te ruimen. We hebben weer een hot pot! ’s Ochtends hebben we meteen gebeld met Arctic Sea Tours bij Dalvík, onze meest favoriete plek om walvissen te bekijken en we kunnen mee, dus dat is lekker wakker worden voor de kinderen. Het Eyjafjord ligt er op zijn mooist bij. Blauwe lucht met witte wolken, donderblauw water, knalgroen gras met witte hooibalen, over bloemen, paarden in de wei een auto met kinderen vol verwachting op weg naar Dalvík.

De walvisexcursie bij Dalvík van Arctic Sea Tours is kleinschalig, persoonlijk en aan het einde van de tocht mag je zelf een hengel uitgooien om  te vissen. Deze vissen worden daarna op de BBQ gelegd om gezamenlijk te eten. Het weer doet vandaag echt lekker mee. We varen best ver het fjord uit, maar dan laat de eerste bultrug zich zien en eigenlijk meteen heel dicht bij de boot. Met 42 man aan boord heeft iedereen goed zicht. Er zijn 8 kinderen aan boord (ook allemaal in goeie warme pakken gehesen) en ook zij krijgen allemaal genoeg ruimte om deze machtige reuzen te bekijken; het blijft mooi. Een stuk verder op zee hangt een vreemde regenwolk, waaruit zachte miezerregen komt en er ontstaat een hele gekke regenboog aan de horizon. Zelf de IJslandse kapitein had dit aan boord nog niet eerder gezien. Tevreden over wat we gezien hebben, genieten we van de chocolademelk met kaneelkoekjes en dan worden de hengels uitgedeeld. Stijn heeft meteen beet, maar ook Julius, Felix en Isis vangen zelf een grote vis. Als we eigenlijk al moeten stoppen, mag Felix toch zijn lijn nog een keer uitgooien van de kapitein en hij vangt echt een joekel van een kabeljauw, die we mee naar huis mogen nemen. Dat wordt een feestmaal. Ons huisje heeft een gril, maar hij past er maar net op!

Dit was echt een onverwachts cadeautje. We hebben er wat mooie dingen bij Mývatn voor moeten laten liggen, maar na zo’n perfecte dag is dat snel vergeten. Terwijl ik mijn foto’s en mijn blog bijwerk gaat te rest nog in de hot pot. Morgen gaan we Akureyri onveilig maken.

Na vijf heerlijke dagen is het nu echt tijd om afscheid te nemen. Ook vier jaar geleden bleven we langer dan gepland hangen op Langanes. Plannen voor volgend jaar worden al gesmeed door Julius en Alwin en ook wij hopen snel terug te zijn op deze fijne plek aan het einde van de wereld. De auto is helemaal volgeladen met onze strandjutschatten. Het past allemaal nog maar net…

Het is weer is somber, mistig en koud. Je zou bijna vergeten dat je op zomervakantie bent. Gelukkig weten we dat het weer op IJsland heel veranderlijk is en eigenlijk is dit weer wel heel erg passend bij het landschap. We rijden een lange rit. Eerst helemaal lang Melrakkaslétta een ruw gebied met maar heel weinig inwoners, veel vogels en ook hier ligt veel Siberisch hout op de stranden. Langzaam komen we in de wat meer bewoonde wereld terecht. Het informatiecentrum bij Ásbyrgi is erg mooi. Na wat eten bij het pompstation/café/supermarkt gaan we via de oostkant naar de Dettifoss. Het is een beetje een misverstand, omdat Robbert dacht dat ik graag via het oosten wilden (vandaar heb je een heel mooi uitzicht op de waterval), maar de weg is daar heel slecht. Gelukkig valt de weg tot de  Dettifoss nog wel mee. We stappen eerst uit bij de Hafragilsfoss in de enorme kloof waar ook de Dettifoss een stuk verder op met grof geweld immense hoeveelheden water verwerkt. Gek genoeg kun je wel heel dicht naast de plek gaan staan waar de waterval naar beneden dondert. Wat een kracht zit er in het water! Daarna volgt een heel slecht stuk weg van circa 30 km tot aan de rondweg 1. We zijn blij dat de auto het gehouden heeft. Het landschap was wel erg indrukwekkend. Dwars door lavavelden, grote zwarte heuvels met geel, bijna lichtgevend, gras. De zon laat zich vandaag voor het eerst deze dag zien en zorgt voor hele mooi licht stroken in het donkere landschap en een regenboog, want de regen laat zich ook weer zien. De overgang naar het asfalt is ditmaal een hele verademing. Asfalt betekent wel ook over het algemeen meer mensen… en dat blijkt ook hier te kloppen. Na nog 40 km zijn we bij Mývatn en daar regent het flink. De beide campings staan flink vol, want kamers zijn hier sowieso al lang niet meer te krijgen. We rijden langs de dampende zwavelvelden bij Hverir en het blauwe water bij het Mývatn Nature Bath, we zien de weg naar Dimmuborgir en zien talloze vogels in het meer. Het is hier niet voor niets zo druk, het is een prachtig stuk IJsland. Gelukkig hebben ook de kinderen veel van de omgeving al gezien in voorgaande jaren, maar er zijn nog dingen die ze niet hebben gezien. We rijden natuurlijk ook nog langs de Goðafoss, waar de kinderen vijf jaar geleden al een keer lang hebben kunnen rondzwerven. Wie weet komen we er in de komende dagen nog aan toe om terug te rijden, maar Felix heeft even zijn buik vol van de lange autorit en dat kan ik me best voorstellen. Pas rond half negen zijn we in ons huisje. Met alle laatste restjes tovert Robbert nog een prima avondmaaltijd en is er zelfs nog tijd over om met zijn allen in de hot pot te gaan. De weersvoorspelling voor morgen is best goed…