Volgens mij worden we allemaal wakker met een beetje kriebels in de buik. Ik in ieder geval wel! We gaan in de ochtend raften en aan het einde van de middag paardrijden.

Voor het raften moeten we ons hijsen in wetsuitpakken met helm en zwemvest. Wat is het jammer dat ik alleen vooraf en na de boottocht foto’s heb kunnen maken. Het was echt een super avontuur.  We krijgen uitgebreide instructies hoe we moeten peddelen en hoe we moeten reageren op de commando’s van de gids.  Isis is uiteindelijk toch net iets te klein om mee te peddelen, dus zij gaat midden in de boot zitten. Het water is  echt koud!

Stijn en Robbert gaan voorop, achter Robbert zit Felix en achter Stijn zitten Julius en dan ik. Al snel blijkt dat de Rob en Stijn het meeste water te verwerken krijgen.  De rivier heeft soms best mooie versnellingen waar we stevig aan de bak moeten. Wij volgende commando’s: ‘forward please, back paddle please of DOWN!!’ Dat laatste betekent als de sodemieter in de boot gaan zitten met je peddel recht omhoog. We hebben een relaxte gids uit Nepal, die wel rekening houdt met de kinderen, maar toch is het soms best spannend! Halverwege stappen we allemaal uit om bij een warme bron langs de rivier warme chocolademelk te drinken. Het is meteen lekker om je voeten even te warmen aan het warme water.  Helaas valt de chocolademelk niet lekker bij Isis en het kost wat overredingskracht om haar weer in de boot te praten.  Nog een stuk later gaan we weer naar de kant omdat daar iedereen van een rots van een meter of 3 in het koude water mag springen.  Stijn en Julius staan als een van de eersten bij de gids op de rots samen met Robbert. Wat een stoere sprongen. Ze moeten allemaal flink  zwemmen om naar de kant te komen. Als we even niet opletten,  staat ook opeens Felix bij de gids op de rots (met vastgetapte bril..). Hij heeft helemaal zelf besloten, dat hij dit ook echt wil doen. Stijn gaat er snel achteraan om toch zijn bril aan te pakken en dan springt ook Felix naar beneden in het koude water. Hij is zo licht, dat hij heel snel door de stroming meegenomen wordt. Robbert en 3 gidsen staan klaar om te helpen. Felix krijgt een touw toe gegooid en hij pakt het gelukkig meteen vast. Als hij aan de kant staat, krijgt hij van de hele groep (4 boten) applaus. Ik sta stiekem toch even met een brok in mijn keel. Ik mag Isis niet loslaten en zo heb ik een goed excuus om niet ook te springen. Zou ik het anders wel gedaan hebben? Ik weet het nog steeds niet. Ik ben trots op alle mannen.  Ze hebben nu wel allemaal een heel nat pak en dat is best koud. De beste remedie is hard peddelen. Als Isis toch nog een keer bang wordt, stellen alle broers haar gerust. Dit mag je met recht een avontuur noemen.  Terug aan de kant moeten we nog een stuk met de bus. Na de busrit van een minuut op 15 mogen we met zijn opwarmen in een warm zwembad op in een hot pot. Heerlijk! Felix is nog steeds vol van zijn eigen moed. Hij heeft zijn angst echt zelf overwonnen. Apetrots op zichzelf. Julius is zelfs nog een tweede keer gesprongen en Stijn drie keer! En het is echt koud hoor.

Er staat ook nog een paardrijdtocht op de planning, maar de kinderen moeten echt eerst even bijkomen. Gelukkig hoeven we ons pas te melden om kwart over vijf, dus ze hebben de tijd om uit te rusten. Stijn besluit niet mee te gaan, maar de rest heeft er super veel zin in. We worden begeleid door twee Duitse meisjes/dames. Het licht is rond deze tijd zo mooi. De hemel is gedeeltelijk donker van de wolken, maar de zon laat het gele gras op de grond licht geven.  Isis en Felix hebben al een beetje kunnen oefenen en doen het heel goed. Maar ook Julius heeft er grote lol in. Hij heeft een zwart wit gevlekt paard met een eigen wil, maar Julius rijdt prima. Paardrijden is zo leuk op IJsland, of je nu beginner bent of juist gevorderd, het is een hele andere manier om het landschap te bekijken zo hobbelend op een paard. Robbert, Julius en ik gaan ook een stuk in een wat harder tempo, dat is helemaal leuk! Het kost even wat moeite om een goeie groepsfoto te maken, omdat het paard van Isis steeds wegloopt om vers gras te eten, maar het is toch gelukt.

Het is onze laatste avond voor Reykjavík, dus we gaan nog een keer gezamenlijk in de grote stenen hot pot en iedereen vertelt wat hij het leukste, het stomste en het grappigste vond deze vakantie. Het wordt te lang om daarover te vertellen. Maar de verschillende analyses waren zeer interessant.  Het wordt daardoor een late avondmaaltijd, maar dat doet er even helemaal niet toe.  Het huisje is in een staat van ontploffing, want morgenochtend moet de auto omgepakt worden om naar de haven gebracht te worden. Dat betekent een grote reorganisatie van de spullen. Voor Reykjavík heeft iedereen zowaar nog een set met schone kleren.  Als ik ga slapen, ligt iedereen al te snurken. Mijn hoofd loopt nog over van de dingen die de volgende dag moeten gebeuren, maar gelukkig val ook ik best snel in slaap. Wat wil je na zo’n inspannende dag!

Inmiddels zijn we ingecheckt in Reykjavík en heb ik eindelijk tijd om weer wat te schrijven.  De afgelopen dagen zaten zo vol dat het plaatsen van de foto’s nog net lukte, maar slapen is ook belangrijk…

De streeftijd om te vertrekken was 9 uur, dat lukte net niet, maar in tegenstelling tot onze normale vertraging van een paar uur, zaten we om half 10 in de auto. De rit van Akureyri naar Varmahlíð is een hele mooie, zeker als je de route kiest via Ólafsfjörður en Siglufjörður. De kustlijn is prachtig.  Voordat we de tunnel indoken naar Ólafsfjörður hebben we nog een poging gedaan om walvissen in het fjord te ontdekken. Door middels van de twee boten van Arctic Sea Tours, die we inmiddels gespot hadden, konden we met de verrekijker gericht op zoek naar actie. En zelfs met de verrekijker waren de walvissen te zien. Dat was een mooie uitsmijter van ons verblijf in deze regio. Na twee lange tunnels van 7 en 4 kilometer kom je aan in Ólafsfjörður waar we in het zwembad (bijna helemaal in ons eentje) gezwommen hebben en gelachen hebben op de goeie glijbaan. Volgens de kinderen en Robbert de snelste van IJsland. En we hebben al heel wat glijbanen getest inmiddels!  De hot pots lagen precies in de zon en uit de wind met uitzicht over het besneeuwde bergen. Dan lacht het leven je toe. Na dit intermezzo zijn we verder gegaan naar Siglufjörður om eindelijk echt de tijd te nemen voor het haringmuseum. Het was echt heel leuk. Je gaat helemaal terug in de tijd. Alles is zo echt ten toon gesteld, dat het je weinig moeite kost om helemaal op te gaan in de wereld van toen. Niet alleen het huis met de boten, maar ook het huis waar de tonnen worden gemaakt en het huis waar de  medewerkers van de haringfabriek woonden, vonden we allemaal echt interessant. Op zaterdagen wordt in het hoogseizoen voor het museum een heel toneestuk met liederen opgevoerd over de vroegere tijd. Dat hadden we twee jaar geleden al een keer gezien, maar gezien de drukte hadden we toen het museum zelf geskipt, maar ik ben blij dat we het nu hebben ingehaald.  Ook het laatste stuk is steeds weer prachtig langs de kust. Nog een keer gaan we kijken naar walvissen en we zien een groep springende dieren. We hebben het gevoel dat het orka’s zijn, maar helemaal zeker weten we het niet.

We gaan nog even langs de visleerfabriek in Saudárkrókur om de dag te beëindigen in een heerlijk huis in Varmahlíð met  hot pot. Het ziet er naar uit dat we de komende dagen wat meer geluk gaan hebben met het weer, dus ’s avonds laat drinken we een biertje bij de  onder gaande zon en zijn benieuwd naar onze plannen voor de komende dag, raften en paardrijden.