We worden wakker met stralende zonneschijn!! De zonnestralen komen bijna met geweld door de gordijnen naar binnen. Wat een onverwachte verrassing. Robbert en ik maken er direct gebruik van . Na een ontbijtje buiten in de zon, halen we de auto leeg en laten onze strandjutschatten drogen. De tent hebben we nu onverwachts niet meer nodig, dus ook de kampeerspullen kunnen, nadat ze helemaal goed gedroogd zijn, achter in de auto weggestopt worden. De zon is heerlijk warm en de korte broeken worden snel tevoorschijn getoverd. In de loop van de ochtend (soms tegen het middaguur aan…) worden de kinderen een voor een wakker. Daarna gaan de zes kinderen samen met Robbert en Sverrir de walviskop ophalen op het strand. Er is wel een tractor voor nodig, maar daarmee krijgt de kop wel een hele mooie plaats op het terrein van het hostel.
Helaas komt ’s middags wel (zoals voorspeld) de bewolking weer aanzetten en begint het te miezeren. Robbert neemt nog een keer als de rattenvanger van Hamelen een kinderschare mee in de auto om te gaan vissen in het meer van de boerderij en Stijn en ik blijven thuis. Ik om foto’s te verwerken en aan het blog te werken en Stijn vindt het nu eenmaal lekker om af en toe juist niet mee te gaan. En gelijk heeft hij, want het is best even lekker rustig om samen naar muziek te luisteren en tegelijkertijd een beetje te werken. De kinderen komen met een mooie forel thuis.
Robbert gaat aan het einde van de middag ook nog een keer met Stijn op pad. Een op een is tijdens zo’n drukke vakantie niet altijd mogelijk, maar zodra het kan, gaat Robbert ook alleen met een van de kinderen er op uit. Ik vind dat echt heel erg super! En ook zij komen weer terug met een aantal ‘schatten’. De auto zal goed volgeladen zijn op de terugvaart.
Hugbjört gaat samen met Sverrir, Camilla en Steffi een stuk paardrijden. Het is een heel ritueel. Dit zijn geen hele tamme paarden en het duurt dan ook even voordat ze alle vier te paard zijn. Ook de vier honden lopen mee. Hugbjört vertelt honderd uit. Dit is duidelijk een onderwerp waar ze helemaal weg van is. Ze vertelt me over de verschillende paarden en de verschillende karakters en hoe leuk ze het vindt om samen met haar vader een stuk te gaan rijden. Het is fantastisch om te zien hoe rustig ze tussen die grote, waarvan sommige nogal onrustige paarden loopt. Sverrir gaat op een paard dat al wel deels getemd is, maar dat nog wel een zeer grote eigen wil heeft. De rit is deel van zijn training.
Als ze na een hele tijd terug komen, mogen Isis en Felix ook een stuk rijden op het paard van Hugbjört, Þernna [Therdna]. Het is een grote verrassing voor ze en ze genieten er enorm van. Je kunt wel zien dat ze allebei al best vaak gereden hebben tijdens vakanties op IJsland en in Frankrijk en het kleine ritje smaakt al snel naar meer. We hopen, dat ze ook bij Varmahlíð nog een stuk kunnen rijden.
Het was weer een super dag! Het afscheid zal morgen zwaar vallen. Maar we hebben inmiddels van Mirjam begrepen, dat je in de zomermaanden ook tot þorshöfn kunt vliegen, dus ik denk dat er best eens een kinderpakketje deze kant op gestuurd zal worden in de zomer.
