Als we wakker worden schijnt de zon (die hadden we al twee dagen niet gezien), maar de wind blaast nog steeds erbarmelijk hard. Maar de tent heeft het aardig goed gehouden, dus we durven het wel aan om bij dit prachtige weer de fjord verder te ontdekken. We gaan naar Vaðlavík, een bijna geheel verlaten stukje IJsland met alleen een trekkershut en een stuk of drie oude familie huizen, die nu als zomerhuisjes dienst doen. De weg is best heftig, met een aantal milde rivierdoorsteken, goeie kuilen en vooral nogal scherpe dalingen cq stijgingen, door een landschap van vele watervallen, grillige bergtoppen en oneindige vlaktes lupines. Onze oude Chevy doet het allemaal prima. We blijven bijna in de blubber steken (en hulptroepen zijn hier niet echt dichtbij), maar door het goeie stuurwerk van Robbert en mijn zeer belangrijke aanwijzingen (haha) komen we eruit en mogen de kinderen weer instappen. We wilden eigenlijk tot aan de kust komen, maar dat lukt (weer) niet en dus besluiten we de auto een stuk terug langs de weg te zetten en de berg te beklimmen. We lopen tussen de lupines, over het zachte verende mos en door de stromende beek naar boven en worden beloond met een adembenemend uitzicht. De zee, het strand, de bergen, het meertje met vele vogels en een kudde schapen, die we zelf tot bovenaan horen blaten, we worden er even stil van. Aan deze kant is er ook nauwelijks wind en in de zon is het heerlijk warm. Maar ook echt maar even het gespuis wordt alweer ongeduldig en ze willen naar beneden. Na een paar slokken water en wat chocolade vertrekken de kinderen op eigen houtje naar beneden. We kunnen de auto beneden in de verte zien staan dus Stijn is als eerste weg en daarna volgen Julius, Felix en Isis. Julius vertelt het verhaal van Isis en Osiris en totaal ongedwongen en relaxt dalen ze af. Pas als de beek overgestoken moet worden, wachten ze even op Robbert, maar ze vervolgen hun weg weer alleen. Het is een wonderlijk spektakel, dat ik van bovenaf gade sla en probeer vast te leggen met de telelens van het fototoestel. De foto’s zijn soms ware zoekplaatjes.

De weg naar beneden ging prima, maar ook de steile weg omhoog is geen probleem. Stijn heeft er zelf een filmpje van gemaakt. Op de terugweg gaan we nog langs de dubbelspaat groeve, want Isis kan het zich niet meer herinneren van vier jaar geleden. De wind is jammer genoeg nog niet gaan liggen. Bij terugkomst zijn er blij de tent nog goed staat, maar de tent staat wel een beetje open en dan blijkt dat een van de honden ons restje noedelsoep heeft verorberd. Dat is nou jammer… Maar niet getreurd, we halen heerlijke cheeseburgers en frietjes van de plaatselijke snackbar. Lekker hoor!

Felix en Julius besluiten om een nacht in de auto op de banken te gaan slapen. Zij hadden toch wel last van de herrie van het klapperende tentzeil en gelukkig zijn ze nog niet zo lang en dan slaapt zo’n bank best goed.

Het blijft natuurlijk lang licht en ik heb in tijden niet zoveel gelezen als in de afgelopen dagen. Het eerste boek (Ventoux, Bert Wagendorp) is uit en het tweede (Al wat schittert) beloofd ook weer veel goeds.

Kamperen is toch een hele andere tak van sport….

Deze dag is weer een rustdag. Lekker lummelen en gewoon genieten van de mooie plek. Isis, Felix en Julius bezoeken meerdere malen de hotpot en Robbert gaat nog een keer vissen in de fjord samen met Isis. Hun moeite wordt beloond met een paar lekkere visjes, die wij voor de lunch bakken en met de vingers opeten. Wat een feestmaal! Dat vinden de honden van de eigenaresse ook en onze vriend Micky het poolvosjes. Hij is niet bij de tent weg te slaan. Als wij alweer met andere dingen bezig zijn steelt Micky de restjes aluminiumfolie van de vis. Aangezien dit niet het beste voedsel is, rent Stijn erachteraan om de bonk aluminiumfolie van hem af te pakken. Het is en blijft en wild dier en nadat Stijn de bonk te pakken heeft bijt hij Stijn in zijn enkel. Aangezien het toch een beetje bloedt, bellen we even met de dokter. Hij wil Stijn toch even zien en geeft hem voor de zekerheid een DKTP shot.

De wind is in de middag flink opkomen zetten en de tent is vervaarlijk aan het klapperen. Gisteren kwam de wind nog vanuit zee en was de temperatuur best mild, maar nu komt de wind vanuit het land en is hard en koud. De wind is zelfs zo hard, dat we even overwegen de tent af te breken, maar we laten ons niet zomaar wegjagen van zo’n mooie plek. Binnen in de tent maken we een noedelsoep die ons nog een beetje verwarmt en daarna kruipen we lekker warm in onze slaapzakken. Het is wel even wennen om in slaap te vallen bij de herrie van het klapperende tentzeil, maar het is in ieder geval droog.

De Oostfjorden staan er wel een beetje om bekend: laag hangende bewolking! Maar wij kregen vandaag de volle laag.  De wolken raakten regelmatig de weg en de regen kwam gestaag naar beneden. In Djupivogur hebben we wel hele lekkere zelfgemaakte taart gegeten met warme chocolademelk. Daarna volgen Stöðvardsfjörður, Rey……., Eskifjörður en als laatste Neskaupstaður. De kust is echt heel mooi, maar het zicht wordt wel heel erg belemmerd door de laaghangende mist. Zonde!  Maar het is niet anders. In Neskaupstadur maken we nog een wandeling de berg op. Om het stadje te beschermen tegen lawines is er en enorm bouwwerk gemaakt. Indrukwekkend. We gaan toch weer terug door de tunnel naar Eskifjördur. Dat vinden we een beter vertrekpunt voor de komende dagen. We besluiten te overnachten bij Mjoeyri. Een kleine camping bij een aantal vakantiehuisjes direct aan het  water. We mogen gebruik maken van de hotpot en er is zelfs een sauna! Julius, Felix en Isis duiken uiteraard direct de hotpot in. Er loopt een klein poolvosje rond op het terrein. De eigenaresse had ons al gewaarschuwd. ’s Nachts gaat hij in een kooitje en overdag rent hij hier een beetje rond. Het is echt een grappig beestje, dat graag naar je voeten hapt en lekker wil spelen.

We hebben gisteren niet voor niets pieren gestoken, want dit is een prima plek om nog een hengel uit te gooien.  Er zijn twee Nederlandse meisje en zo wordt er door Julius, Felix en Isis ook nog even gevoetbald. Al met al een natte, maar uiteindelijk toch best een heel geslaagde dag.

Vandaag is het tijd om te gaan zwemmen!

Lekker om IJsland te beleven zonder haast. Als je vier weken met kinderen op pad bent,  moet je niet iedere dag te veel nieuwe dingen willen bekijken en beleven.  Daarom staat vandaag  in het teken van zwemmen in het sundlaug van Höfn, een beetje wormen zoeken om te vissen en Robbert is momenteel een rondje aan het golfen. Zo heb ik vanmiddag al tijd om mijn blog te maken (zodat ik dat niet ’s avonds meer hoef te doen…) en pannenkoeken te bakken voor de kinderen.  De wormen hebben we bij laag water gezocht hier direkt voor de deur in de haven. Het is inmiddels bijna 7 uur en met name Isis en Felix zijn na de pannenkoeken al redelijk rozig, dus die zullen wel vroeg in hun bed willen kruipen vanavond.  Robbert wil later nog met Julius en Stijn naar de haven om te gaan vissen.

Voor morgen staat er weer een reisdag op het programma. We gaan naar de oostfjorden op zoek naar een leuke camping. Eens kijken of we dan eindelijk die tent kunnen gaan opzetten!!

Het is zonnig!!

En we gaan naar het Jökulsárlón. Ik ben er inmiddels al zo vaak geweest, maar op de een of andere manier nog nooit met zon. De rit ernaar toe is fantastisch. De zon is onze grote vriend vandaag. Alle kleuren lichten op. De gletsjers aan onze linkerkant en de zee aan de rechterkant en tussen door watervallen, rotsformaties, spoelzandvlaktes en hard stromende rivieren. Dit hadden we allemaal even nodig. Als je als gezin van 6 opeens bijna 24 uur per dag boven op elkaars lip zit, dan is dat over het algemeen even wennen. Laten we het er maar op houden dat er gezinsleden zijn die wat aanpassingsproblemen hebben en er waren wat irritaties…  Het zonnige weer zorgt ervoor dat de stemming buitengewoon goed is en iedereen heeft er weer zin in.

We komen langs Skaftafell om een gletsjerwandeling te maken, maar de schoenmaat van Isis is toch nog net te klein voor de stijgijzers die je daarbij nodig hebt. Helaas! Maar niet getreurd, we gaan naar de Svinafellsjökull en dat is ook prachtig. Het is machtig om zo dichtbij een gletsjertong te staan. Vandaag hebben we ook de smaak te pakken van de self-timers, dus ook hier moet er weer een gemaakt worden.

Eenmaal bij het Jökulsárlón gaan we eerst naar het strand met de ijsblokken. Er vliegen zo veel vogels, met name skua’s (grote jagers) en noordse sternen. Daarna gaan we naar het ijsbergenmeer. Het is druk, maar dat mag de pret niet drukken. Soms hoef je maar een paar kleine passen extra te doen en je staat toch bijna helemaal alleen.  Het is echt betoverend mooi met de zon. Het is gewoon warm, we lopen gewoon in t-shirts of overhemden rond.

Een stuk verderop gaan we nog naar het strand en een zeehond heeft ons ook opgemerkt. Na een half uurtje strandjutten hebben we een skelet van een dolfijnenkop, een skelet van een jan-van-gent en meerdere botten van schapen en wat kleinere vogelkopjes. De foto’s volgen nog. Terwijl de rest op zoek is, ga ik nog even lekker zonnen op het zwarte warme zand en daarna vervolgen we de reis naar Höfn, waar we eindigen in een erg leuk appartement en genieten van een bijzonder lekkere kreeftdiner in het Humarhusid.

Om half 9 worden we allemaal pas wakker, dus we moeten opschieten om nog van het ontbijtbuffet te kunnen genieten. Ook hier, in Hotel Lakí is het ontbijtbuffet zeer uitgebreid. Niet alleen voor de kinderen een feest. We willen heel graag richting de kust, maar de weg leidt ons door enorme lavavelden en gek genoeg graanvelden door een bijzonder landschap, maar het lukt niet om de kust te bereiken. Er zijn hier heel veel vogels; wulpen, scholeksters, kwikstaartjes en grutto’s.  Dit zijn alles behalve toeristenweggetjes en dat maakt het extra leuk. De lucht is soms heel donker, maar het blijft droog. Bij een oude rivierdoorsteek, die nu niet meer te maken is, staat een eenzame lupine prachtig in bloei. Omdat de kust niet is gelukt, besluiten een stuk het binnenland in te rijden via de F208 naar Eldgjá en Landmannalaugar. De weg is gedeelte erg slecht en onze oude auto vertoont toch wat kuren hier en daar, dus keren we , na een mooi stuk door de heuvels gereden te hebben, toch maar om. De afgelopen dagen zijn de kinderen laat gaan slapen en dat eist zijn tol. Gelukkig hebben we helemaal geen haast vandaag en dus gaan we heerlijk terug naar het Lake House om daar te lunchen. Felix kruipt zelf even echt zijn bed in en is meteen vertrokken. Het is voor hem niet altijd even makkelijk zoveel indrukken te verwerken en dan is slapen de beste oplossing. In het huis heerst een soort siësta stilte. Heerlijk! Ik neem de tijd om al wat aan mijn foto’s te doen en om buiten op het terras in het zonnetje mijn boek te lezen (Ventoux van Bert Wagendorp, een aanrader) en een engelwortel van alle kanten te fotograferen. Omdat de auto op de weg terug steeds mee is gaan haperen, is Robbert toch maar op pad gegaan naar een garage. Die is snel gevonden, maar er zijn meerdere bezoeken nodig om alle problemen te verhelpen. De man van de garage had onze auto al zien rijden gisteren en toen Robbert belde, zei hij meteen: “Oh, is het die gele Chevy, leuk, kom maar snel langs.” Helaas heeft deze man niet de gehele oplossing paraat, maar alsof het zo moet zijn woont er een familie in Kirkjubæjarklaustur die helemaal weg is van oude Chevrolets. Zoonlief heeft zelf het teken van Chevrolet op zijn arm laten tatoeëren. Hij sleutelt hier en daar (ik kan niet vertellen waaraan…), maar daarna rijdt de Chevy weer als een zonnetje. We eindigen de dag met IJslandse fastfood, namelijk een broodje met pilsur (een worstje) en frietjes en klein avondwandelingetje langs een basalt vloer midden in het landschap.  Lakí (een kilometers lange rij vulkaankraters) zelf hebben we voor deze keer moeten laten schieten, maar de dag is zo prima besteed. Morgen vroeg op! Op naar het ijsbergenmeer, Jökulsárlón. Ik ben er al zo vaak geweest, maar nog nooit met zon. Zou het deze keer wel lukken?

Het ontbijt was, daar staan de Icelandair hotels bekend om, bijzonder uitgebreid en overheerlijk. Het wafelijzer had het maar druk met ons. Intussen regent het buiten lekker door en aangezien we geen zin hebben om de tent in de stromende regen op te zetten en het Icelandair hotel de komende nachten volgeboekt is, moeten we op zoek naar een ander onderkomen voor de komende twee nachten.  Het lot is ons goed gezind. Het hotel waar we wat vinden was eigenlijk ook helemaal volgeboekt, maar omdat een groep vergeten heeft te annuleren zijn er net onverwachts toch twee kamers voor ons beschikbaar voor de komende twee nachten. Het hotel ligt op een prachtige plek, met een eigen golfbaan, een meer om in te vissen en een prachtige omgeving om in te wandelen. Wij slapen niet in het hotel zelf, maar ik het Lake House een stuk verder op. Deze woning wordt gebruikt voor mensen die gaan vissen en overal hangen de trofeeën aan de muur. Het hotel zelf ademt een serene rust van Scandinavisch design, het Lake House daarentegen is de overtreffende trap van burgerlijke kitsch… Maar het uitzicht is rond om fantastisch en een groot gedeelte van de dag hebben we de woonruimte helemaal voor ons zelf. Tegen de avond komen er ook andere gasten. Na een uitgebreide rondleiding in het hotel door de Hotel Manager, lunchen we in het Lake House om vervolgens eindelijk!!! (volgens de kinderen) te gaan zwemmen.

Bijna ieder zichzelf respecterend dorpje in IJsland heeft een eigen buitenzwembad. De zwembaden worden geothermisch verwarmd en meestal hebben ze ook nog eens leuke glijbanen en verschillende hot pots (een jacuzzi). Het wordt een typisch IJslands middagje zwemmen. De regen is gelukkig slechts nog een beetje miezer regen en er zijn twee hot pots. Een van 36-38 graden en de ander van 38-40 graden.  Het grote bad is ook lekker warm en we houden het dan ook bijna twee uur vol in het zwembad. Zelfs de zon komt even voorbij. Met uitzicht op een prachtige waterval, geniet ik vanuit de hot pot van mijn spelen de kinderen. Helaas, maar terecht, mag je in het zwembad zelf geen foto’s maken, dus je zult het zelf een keer moeten ervaren.  Zwemmen maakt echt deel uit van de IJslandse cultuur, maar je moet je wel houden aan de IJslandse regels en die houden in, dat je je voorafgaand aan het zwemmen goed wast. Geen probleem! Na een paar nachten kamperen, soms de uitgelezen mogelijkheid om jezelf weer even helemaal op te frissen.

Robbert gaat aan het einde van de middag nog een rondje golfen met Julius en Felix in zijn kielzog. Er zijn echt zo veel mooie golfbanen op IJsland. Vaak slechts 9 holes, maar in een landschap waar je U tegen zegt.

’s Avonds gaan we heerlijk eten in het hotel

Het belangrijkste doel van vandaag was om de band te laten repareren.  Na een kort wandelingetje vanaf de camping naar een prachtige waterval (die de camping geheel van stroom voorziet overigens) en onze eerste selftimer, rijden we door het imponerende landschap terug naar de ringweg op zoek naar de dichtstbijzijnde garage.  We willen in de komende dagen heel graag naar Lakí, maar zonder reserveband is dat niet echt verstandig. Gelukkig vinden we bij Vík een garage die ons uit de brand helpt. In de tussentijd gaan wij naar het zwarte strand bij Vík en, zoals wel te verwachten, halen Isis en Julius een nat pak. Felix ontspringt net de dans. De golven komen dan toch opeens te snel. Tijdens onze picknick leggen we de natte sokken en broeken op de nog warme motorkap te drogen. Maar die natte kleren horen nu eenmaal bij het spel.

We willen de tent gaan opzetten voor de komende 3 nachten bij Kirkjubæjarklaustur en het ziet er zeer hoopgevend uit. Het wordt steeds lichter en de zon laat zich zelfs zien. Tegen de tijd dat we in Kirkjubæjarklaustur aankomen regent het echter weer als een dolle. Kamperen in de regen is niet zo erg, maar een tent opzetten in de regen wel!  Gelukkig kunnen we de laatste kamer krijgen in het Icelandair Hotel en ’s avonds genieten van een heerlijk diner. Onze complimenten voor de chef! Als het morgenochtend droog is, willen we meteen de tent neerzetten, maar in het hele zuiden zijn veel campings nogal drassig geworden van de vele regen van de afgelopen tijd, we zullen het zien.  Hopelijk binnenkort daarom wel foto’s van onze tent. Stiekem hebben we vanavond best genoten van de warme douche en de andere luxe, maar ik kijk er toch echt naar uit om de tent op te zetten en helemaal buiten te zijn.  Nu stap ik mijn luxe bedje in en verheug me al op de gebakken wafels bij het ontbijtbuffet van morgenochtend….

Nadat we de auto hadden opgehaald bij Samskip kon de reis pas echt beginnen.  Over de Hellisheiði was het zo mistig, dat je echt geen hand voor ogen kon zien, maar eenmaal voorbij Hveragerði brak zowaar langzaam de zon door en eenmaal bij Hella is de lucht helder blauw. Met vier nachten kamperen in het vooruitzicht hebben we alle vrijheid, dachten we….
We wilden onze kinderen heel graag de Westmaneilanden laten zien, maar hadden de veerbootovertocht niet van te voren gereserveerd. Dat was een misvatting. Pas op de boot van 22:00 uur zou er vandaag weer plaats zijn en daar hebben we geen zin in. Tijd voor plan B. De Westmaneilanden lopen niet weg, dus die komen de volgende keer weer op het programma.
Plan B was al wel uitgestippeld! Een prachtige kleine camping, net in het binnenland voorbij Vík: Þakgil. Was het weer tot aan de Skogafoss nog best aardig, voorbij Vík werd het wel steeds grijzer en natter. Wat te doen? Toch kamperen of plan C… We besluiten toch naar Þakgil te gaan omdat daar op de camping ook kleine huisjes staan. Wie weet is er eentje vrij. De rit is prachtig, ook in het slechte weer. Het groen en zwart is zo typisch IJslands. In de meest grillige vormen komen deze twee kleuren voorbij. Het zijn maar 14 km vanaf de rondweg, maar op dit soort wegen, duurt dat toch al snel langer dan je verwacht. Het is intussen opgehouden met zachtjes regenen, maar gelukkig is een van de kleine hutjes inderdaad voor één nacht beschikbaar, daarna moeten we er wel weer uit. Daar zijn we best tevreden mee. Terug bij de auto zijn we wat minder tevreden; LEKKE BAND!

De weg was inderdaad best pittig, maar dit hadden we niet verwacht. De allerbelangrijkste spullen brengen we naar het hutje, namelijk de boodschappen. We hebben trek en daarna zien we wel verder. Het is klein maar fijn en we hebben zelf elektriciteit, wat een luxe!

Na een potje rummikub smaakt de paste met lamskarbonade erg goed. Omdat het even is gestopt met regenen besluit Robbert om maar meteen de band te verwisselen en dat is een prima plan. De band zit er nog niet op, of het begint weer te regenen. Desondanks gaan de jongens op onderzoek uit en vooral Julius komt doorweekt terug. Gek he, als je met je laarzen door de beek gaat lopen…

Gelukkig hebben we ook een verwarming. Dat zou wel anders zijn geweest in de tent. Dan had Julius gek staan te kijken als hij de volgende dag al zijn natte spullen weer zou moeten aantrekken. Misschien zou hij er dan wel een keer wat van leren. Maar goed, dat hoort er nu eenmaal bij en ze hebben genoten van hun ontdekkingstocht langs de kloven en watervallen die deze camping omringen. Hopelijk is het morgen droog en kunnen we een mooie wandeling maken. Om mij heen liggen de kinderen allemaal al te slapen. Misschien moet ik dat ook maar eens gaan doen.

Eindelijk is het dan zover.  Onze hond Mos is gisteren naar opa en oma gebracht en het hele gezin is er helemaal klaar voor!

We brengen de auto naar Airport Parking in Roelofarendsveen en sluiten aan in de rij in vertrekhal 3 bij de incheckbalie van WOWair. Vertrekhal 3 heeft dezer dagen een nare bijsmaak. De enorme bloemenzee maakt grote indruk op mij, nog meer daar ook een goeie bekende van ons met zijn hele gezin (vrouw en twee dochters van 10 en 12 jaar) is omgekomen tijdens hun vlucht met MH17.  Barry Kooijmans was Managing Director van Nomad en samen met hem hebben Robbert en Manuel jarenlang vruchtbaar samengewerkt aan reizen naar Nepal/Tibet, China en Equador.  Ook deze reis naar IJsland gaan er weer veel Nomad spullen mee. Rugzakken, slaapmatjes, slaapzakken en windbreakers;  bijna allemaal eigenhandig door Barry aan ons overhandigd. Wat een bizarre tegenstelling!!! Wij gaan als gezin een mooie vakantie tegemoet en hun vakantie is op de meest brute wijze denkbaar geëindigd.  Rust zacht  lieve Barry, we hopen dat jullie snel terug in Nederland zijn bij jullie geliefden.

Eigenlijk valt er na deze woorden niet meer veel te zeggen.  Maar het leven gaat ook door en ik heb mezelf voorgenomen deze vakantie juist ook het leven te vieren. Daarom toch ook een kort verslag van deze dag.

Aankomen op IJsland is eigenlijk thuiskomen. Niet alleen Robbert en ik voelen ons als een vis in het water, ook de kinderen lopen hier rond alsof ze thuis zijn.  In Reykjavík bezoeken we als eerst onze favoriete muziekwinkel 12 Tonar, waar we meteen de 15 CD’s besteld hebben voor de winnaars van onze foto-actie voor de brochure van 2015.  Na een overheerlijke maaltijd in de Grill Market gaan de kinderen maar al te graag naar bed. Met twee uur tijdsverschil is het voor hen intussen echt bedtijd. Morgen gaan we onze auto ophalen in de haven. Ik verheug me er enorm op. Als het weer meewerkt, zullen we de volgende twee nachten kamperen op de Westmaneilanden, maar stiekem hebben we ook al gecheckt of er nog kamers beschikbaar zijn…, en dat is het geval.  Maar we smelten niet van een paar druppels, dus als het even meezit, kan ik binnenkort foto’s van ons kampement plaatsen.

Voor nu welterusten!