Nadat we de auto hadden opgehaald bij Samskip kon de reis pas echt beginnen.  Over de Hellisheiði was het zo mistig, dat je echt geen hand voor ogen kon zien, maar eenmaal voorbij Hveragerði brak zowaar langzaam de zon door en eenmaal bij Hella is de lucht helder blauw. Met vier nachten kamperen in het vooruitzicht hebben we alle vrijheid, dachten we….
We wilden onze kinderen heel graag de Westmaneilanden laten zien, maar hadden de veerbootovertocht niet van te voren gereserveerd. Dat was een misvatting. Pas op de boot van 22:00 uur zou er vandaag weer plaats zijn en daar hebben we geen zin in. Tijd voor plan B. De Westmaneilanden lopen niet weg, dus die komen de volgende keer weer op het programma.
Plan B was al wel uitgestippeld! Een prachtige kleine camping, net in het binnenland voorbij Vík: Þakgil. Was het weer tot aan de Skogafoss nog best aardig, voorbij Vík werd het wel steeds grijzer en natter. Wat te doen? Toch kamperen of plan C… We besluiten toch naar Þakgil te gaan omdat daar op de camping ook kleine huisjes staan. Wie weet is er eentje vrij. De rit is prachtig, ook in het slechte weer. Het groen en zwart is zo typisch IJslands. In de meest grillige vormen komen deze twee kleuren voorbij. Het zijn maar 14 km vanaf de rondweg, maar op dit soort wegen, duurt dat toch al snel langer dan je verwacht. Het is intussen opgehouden met zachtjes regenen, maar gelukkig is een van de kleine hutjes inderdaad voor één nacht beschikbaar, daarna moeten we er wel weer uit. Daar zijn we best tevreden mee. Terug bij de auto zijn we wat minder tevreden; LEKKE BAND!

De weg was inderdaad best pittig, maar dit hadden we niet verwacht. De allerbelangrijkste spullen brengen we naar het hutje, namelijk de boodschappen. We hebben trek en daarna zien we wel verder. Het is klein maar fijn en we hebben zelf elektriciteit, wat een luxe!

Na een potje rummikub smaakt de paste met lamskarbonade erg goed. Omdat het even is gestopt met regenen besluit Robbert om maar meteen de band te verwisselen en dat is een prima plan. De band zit er nog niet op, of het begint weer te regenen. Desondanks gaan de jongens op onderzoek uit en vooral Julius komt doorweekt terug. Gek he, als je met je laarzen door de beek gaat lopen…

Gelukkig hebben we ook een verwarming. Dat zou wel anders zijn geweest in de tent. Dan had Julius gek staan te kijken als hij de volgende dag al zijn natte spullen weer zou moeten aantrekken. Misschien zou hij er dan wel een keer wat van leren. Maar goed, dat hoort er nu eenmaal bij en ze hebben genoten van hun ontdekkingstocht langs de kloven en watervallen die deze camping omringen. Hopelijk is het morgen droog en kunnen we een mooie wandeling maken. Om mij heen liggen de kinderen allemaal al te slapen. Misschien moet ik dat ook maar eens gaan doen.