Het is zonnig!!

En we gaan naar het Jökulsárlón. Ik ben er inmiddels al zo vaak geweest, maar op de een of andere manier nog nooit met zon. De rit ernaar toe is fantastisch. De zon is onze grote vriend vandaag. Alle kleuren lichten op. De gletsjers aan onze linkerkant en de zee aan de rechterkant en tussen door watervallen, rotsformaties, spoelzandvlaktes en hard stromende rivieren. Dit hadden we allemaal even nodig. Als je als gezin van 6 opeens bijna 24 uur per dag boven op elkaars lip zit, dan is dat over het algemeen even wennen. Laten we het er maar op houden dat er gezinsleden zijn die wat aanpassingsproblemen hebben en er waren wat irritaties…  Het zonnige weer zorgt ervoor dat de stemming buitengewoon goed is en iedereen heeft er weer zin in.

We komen langs Skaftafell om een gletsjerwandeling te maken, maar de schoenmaat van Isis is toch nog net te klein voor de stijgijzers die je daarbij nodig hebt. Helaas! Maar niet getreurd, we gaan naar de Svinafellsjökull en dat is ook prachtig. Het is machtig om zo dichtbij een gletsjertong te staan. Vandaag hebben we ook de smaak te pakken van de self-timers, dus ook hier moet er weer een gemaakt worden.

Eenmaal bij het Jökulsárlón gaan we eerst naar het strand met de ijsblokken. Er vliegen zo veel vogels, met name skua’s (grote jagers) en noordse sternen. Daarna gaan we naar het ijsbergenmeer. Het is druk, maar dat mag de pret niet drukken. Soms hoef je maar een paar kleine passen extra te doen en je staat toch bijna helemaal alleen.  Het is echt betoverend mooi met de zon. Het is gewoon warm, we lopen gewoon in t-shirts of overhemden rond.

Een stuk verderop gaan we nog naar het strand en een zeehond heeft ons ook opgemerkt. Na een half uurtje strandjutten hebben we een skelet van een dolfijnenkop, een skelet van een jan-van-gent en meerdere botten van schapen en wat kleinere vogelkopjes. De foto’s volgen nog. Terwijl de rest op zoek is, ga ik nog even lekker zonnen op het zwarte warme zand en daarna vervolgen we de reis naar Höfn, waar we eindigen in een erg leuk appartement en genieten van een bijzonder lekkere kreeftdiner in het Humarhusid.

Om half 9 worden we allemaal pas wakker, dus we moeten opschieten om nog van het ontbijtbuffet te kunnen genieten. Ook hier, in Hotel Lakí is het ontbijtbuffet zeer uitgebreid. Niet alleen voor de kinderen een feest. We willen heel graag richting de kust, maar de weg leidt ons door enorme lavavelden en gek genoeg graanvelden door een bijzonder landschap, maar het lukt niet om de kust te bereiken. Er zijn hier heel veel vogels; wulpen, scholeksters, kwikstaartjes en grutto’s.  Dit zijn alles behalve toeristenweggetjes en dat maakt het extra leuk. De lucht is soms heel donker, maar het blijft droog. Bij een oude rivierdoorsteek, die nu niet meer te maken is, staat een eenzame lupine prachtig in bloei. Omdat de kust niet is gelukt, besluiten een stuk het binnenland in te rijden via de F208 naar Eldgjá en Landmannalaugar. De weg is gedeelte erg slecht en onze oude auto vertoont toch wat kuren hier en daar, dus keren we , na een mooi stuk door de heuvels gereden te hebben, toch maar om. De afgelopen dagen zijn de kinderen laat gaan slapen en dat eist zijn tol. Gelukkig hebben we helemaal geen haast vandaag en dus gaan we heerlijk terug naar het Lake House om daar te lunchen. Felix kruipt zelf even echt zijn bed in en is meteen vertrokken. Het is voor hem niet altijd even makkelijk zoveel indrukken te verwerken en dan is slapen de beste oplossing. In het huis heerst een soort siësta stilte. Heerlijk! Ik neem de tijd om al wat aan mijn foto’s te doen en om buiten op het terras in het zonnetje mijn boek te lezen (Ventoux van Bert Wagendorp, een aanrader) en een engelwortel van alle kanten te fotograferen. Omdat de auto op de weg terug steeds mee is gaan haperen, is Robbert toch maar op pad gegaan naar een garage. Die is snel gevonden, maar er zijn meerdere bezoeken nodig om alle problemen te verhelpen. De man van de garage had onze auto al zien rijden gisteren en toen Robbert belde, zei hij meteen: “Oh, is het die gele Chevy, leuk, kom maar snel langs.” Helaas heeft deze man niet de gehele oplossing paraat, maar alsof het zo moet zijn woont er een familie in Kirkjubæjarklaustur die helemaal weg is van oude Chevrolets. Zoonlief heeft zelf het teken van Chevrolet op zijn arm laten tatoeëren. Hij sleutelt hier en daar (ik kan niet vertellen waaraan…), maar daarna rijdt de Chevy weer als een zonnetje. We eindigen de dag met IJslandse fastfood, namelijk een broodje met pilsur (een worstje) en frietjes en klein avondwandelingetje langs een basalt vloer midden in het landschap.  Lakí (een kilometers lange rij vulkaankraters) zelf hebben we voor deze keer moeten laten schieten, maar de dag is zo prima besteed. Morgen vroeg op! Op naar het ijsbergenmeer, Jökulsárlón. Ik ben er al zo vaak geweest, maar nog nooit met zon. Zou het deze keer wel lukken?